Hipoteczny kryzys pogrąża USA

[weterani]

Do właścicieli i mieszkańców domów,szczegolnie dalej polozonych od centrum.Powiedźcie szczerze jak Wam sie dojeżdża do pracy,jak sie dowozi dzieci do szkoly,do lekarza itp.ile czasu to zajmuje.Jakie koszty trzeba ponosic na utrzymanie i remonty,ochrone i inne.

[tahamata_71]

[tahamata_71]

Do właścicieli i mieszkańców domów,szczegolnie dalej polozonych od centrum.Powiedźcie szczerze jak Wam sie dojeżdża do pracy,jak sie dowozi dzieci do szkoly,do lekarza itp.ile czasu to zajmuje.Jakie koszty trzeba ponosic na utrzymanie i remonty,ochrone i inne.

mam 12 km do Gdańska

szkoła jest blisko -- szkolny autobus dowozi czas 12 minut

praca służbowy samochód do 25 minu przy zajebistym korku a w zime jak jest snieg 35 , przychodnia na osiedlu nowym 10 letnim jest przedszkole takze itp itd razem z biedronką dla rodzin zyjacych za kredyt - mieszkanie samochód itct

Ponadto mam mieszkanie w Oliwie i wcale mnie nie ciagnie do centrum samego zgiełku i wrzawy

koszty ----- jak zyjesz na kredyt to czy w centrum czy na obrzezach jeden pipol trzeba po prostu odpowiedni miec dochód i tyle a jak masz mało kasy to i na Długiej w Gdańsku bedzie ci cięzko i tyle

[papa]

A wy debatujecie gdzie lepiej mieszkać każdy ma swoje zdanie ale mieszkanie w domku ma swoje plusy i minusy A dzisiejsze apartamentowce to nie są te stare budy z "wielkiej płyty " i każdy wybiera to co dla niego jest wygodniejsze Wyprowadzmy się wszyscy na obrzeża miast i tracmy czas na dojechanie do pracy wyjechanie z centrum dużego miasta dziś zajmuje 1 godz w godzinach szczytu
A zaparkować samochód graniczy z cudem W centrach miast trudno o nowe obwodnice i się zakorkujemy i tyle

Jak ktoś z was liczy że to coś zmieni to się przeliczy

Projekt resortu budownictwa, przewidujący przekazanie pod budownictwo mieszkaniowe gruntów należących m.in. do Agencji Mienia Wojskowego i Agencji Nieruchomości Rolnych to obecnie jeden z kluczowych punktów programu mieszkaniowego rządu. Agencje mają oddać ziemię gminom za darmo na podstawie opracowanego już projektu ustawy, który wg ministra budownictwa Andrzeja Aumillera został już zatwierdzony pomiędzy resortami, a w najbliższych dniach trafić ma do rozpatrzenia przez Komitet Rady Ministrów.


Pomysł ma być jednym z remediów na problemy mieszkaniowe Polaków i szansą na ratowanie nie funkcjonującego jak dotąd zbyt skutecznie programu wyborczego Prawa i Sprawiedliwości, nazwanego „Rodzina na swoim”. Według projektodawców ustawy gminy dostaną grunty bezpłatnie, ale pod warunkiem, że w ciągu 18 miesięcy rozpoczną budowę mieszkań, a po następnych 2 latach oddadzą je do użytku. Gdyby gminy nie były zainteresowane przejęciem gruntów, miałyby zostać one zaoferowane organizacjom pożytku publicznego (np. pod budowę noclegowni czy domów dla bezdomnych), a w następnej kolejności - sprzedane deweloperom na drodze przetargu.

„Gazeta Wyborcza” dowiedziała się jednak, że furtka umożliwiająca gminom bezpłatne przejęcie gruntów na potrzeby mieszkaniowe istnieje od 1991 roku i wcale nie cieszy się popularnością! Chodzi mianowicie o ustawę o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi skarbu państwa, która pozwala na wykorzystanie ziemi należącej do ANR do realizacji „zadań własnych” gminy - np. budownictwa komunalnego i socjalnego. Z informacji uzyskanych przez „GW” wynika, że w niektórych rejonach Polski zainteresowanie tą formą pozyskania ziemi było wręcz zerowe, tam zaś, gdzie gminy grunty otrzymały, najczęściej wykorzystywały ją nie pod budownictwo mieszkaniowe, ale wszelkiego typu inne inwestycje, np. szkoły, oczyszczalnie ścieków czy cmentarze.

Co w takim razie zmieni nowa ustawa? Andrzej Aumiller zapewnia, że o ile poprzednia ustawa tylko dopuszczała możliwość przekazywania gruntów, nowa zmusi do tego ANR czy AMW. Druga różnica polega na tym, że tereny, które w ciągu dwóch miesięcy od złożenia oferty nie znajdą uznania w oczach gmin, trafią na przetarg, a wtedy istnieje duża szansa, że staną się własnością deweloperów.
-----------------------------------------------------------------------


Może to tylko powstrzymać wzrost ceny mieszkan w tej skali .
Kto to ma finansować Gminy z czego A żaden developer z darmo nie będzie budował - Jedyny sens tej ustawy to tylko sprzedaż
40-50% atrakcyjnej położonych gruntów i za kase budować mieszkania dla biedoty t/z " mieszkania komunalne " - ludzi którzy nie mogą się odnaleś w nowym świecie a szczególnie dla dzieci które cierpią tą naszą
"prejestrojke" z socjalizmu na brutalny kapitalizm
A jak ktoś z " LEBRÓW " liczy na pomoć od Jarka to się przeliczy

[adamSSS]

Do właścicieli i mieszkańców domów,szczegolnie dalej polozonych od centrum.Powiedźcie szczerze jak Wam sie dojeżdża do pracy,jak sie dowozi dzieci do szkoly,do lekarza itp.ile czasu to zajmuje.Jakie koszty trzeba ponosic na utrzymanie i remonty,ochrone i inne.

mam 12 km do Gdańska

szkoła jest blisko -- szkolny autobus dowozi czas 12 minut

praca służbowy samochód do 25 minu przy zajebistym korku a w zime jak jest snieg 35 , przychodnia na osiedlu nowym 10 letnim jest przedszkole takze itp itd razem z biedronką dla rodzin zyjacych za kredyt - mieszkanie samochód itct

Ponadto mam mieszkanie w Oliwie i wcale mnie nie ciagnie do centrum samego zgiełku i wrzawy

koszty ----- jak zyjesz na kredyt to czy w centrum czy na obrzezach jeden pipol trzeba po prostu odpowiedni miec dochód i tyle a jak masz mało kasy to i na Długiej w Gdańsku bedzie ci cięzko i tyle

Bloki są dla biedoty i dzieci PRLu które nie umieją przestawić się na dom, bo nigdy nie mieszkali jak ludzie. Co to za argument że wszędzie daleko? To może mieszkać najlepiej naprzeciw Tesco? bo wszędzie blisko. Każdy normalny człowiek chce mieszkać w ładnej okolicy, pełnej zielenie a nie w centrum. Trzeba być ***** skrzywionym przez PRL żeby chcieć mieszkać w centrum. Centrum jest dla firm, nie do mieszkania.

[papa]

Każdy normalny człowiek chce mieszkać w ładnej okolicy, pełnej zielenie a nie w centrum
adamSSS i z tym się zgodze z tobą bo żadna przyjemnośc mieszkać przy trasie -WZ LUB NA MARSZAŁKOWSKIEJ
ale są miejsca ustronne ale niedaleko centrum otoczone zielenią itd.
i nie mów że np: pracując w centrum WARSZAWY i mieszkając w okolicy
na wsi nie masz problemu z dojazdem a szczególnie za stratą czasu na dojazd 3 godz jesteś w plecy a przez miesiąc 3 dni stracone życia na dojazdy

Długo czekasz, drogo płacisz


Znalezienie nowego mieszkania, do którego od razu można się wprowadzić, graniczy z cudem. Żeby dziś zamieszkać w nowym lokalu, trzeba go było kupić rok temu albo jeszcze wcześniej. Ta sytuacja dotyczy wszystkich dużych aglomeracji


Rysuje January N. Misiak
JANUARY N. MISIAK
- W Krakowie lokale gotowe do zamieszkania od ręki stanowią zaledwie 0,6 proc. podaży. Najwięcej jest ich w Trójmieście, ale nawet tutaj współczynnik wynosi zaledwie 3,2 proc. A jeszcze rok temu - w zależności od miasta - do natychmiastowego wprowadzenia się było od 9 do nawet 19 proc. mieszkań - mówi Maciej Dymkowski, dyrektor ds. rozwoju w redNet Property Group.

Lokale, które pozostają na rynku, to przede wszystkim największe i najdroższe apartamenty oraz najmniej atrakcyjne mieszkania ze słabym rozkładem lub oknami wychodzącymi na ruchliwą ulicę.


Stań w kolejce

Coraz bardziej wydłuża się też czas od podpisania umowy z deweloperem do odbioru mieszkania.

- W końcu stycznia najkrócej na mieszkanie czekało się w Łodzi, ponieważ tam pojawia się niewiele nowych ofert z odległym terminem realizacji. Odwrotna sytuacja jest w Trójmieście i Warszawie. W tych miastach musimy się liczyć z koniecznością odczekania nawet półtora roku, zanim odbierzemy klucze do swojego M - podaje Maciej Dymkowski.

W ostatnich latach najbardziej wydłużył się czas oczekiwania na lokal w Krakowie. Cztery lata temu do nowego mieszkania w stolicy Małopolski można się było wprowadzić po niecałych trzech miesiącach od nabycia. W końcu stycznia 2007 r. trzeba było się liczyć ze zwłoką przekraczającą rok i cztery miesiące.

By obraz rynku był pełny, warto jeszcze dodać tzw. wskaźnik wyprzedania, który określa, jaki procent realizowanych mieszkań jest już sprzedanych. Dwa najbardziej wyprzedane rynki to Łódź i Warszawa, gdzie około 85 proc. budowanych mieszkań znalazło już nabywców. W Trójmieście deweloperzy sprzedali 3/4 budowanych lokali. W pozostałych aglomeracjach jest niewiele lepiej - możemy tam wybierać w około 1/3 mieszkań w budowie.


Lokalna specyfika

W każdym mieście sytuacja na rynku pierwotnym jest trochę inna. I nie chodzi tylko o różnice w cenach czy stopień nasycenia rynku, ale również o preferencje nabywców dotyczące np. piętra. Przykładem Warszawa i Poznań.

- W stolicy najdroższe są wyższe pietra, podczas gdy mieszkańcy stolicy Wielkopolski wolą niższe, prawdopodobnie dlatego, że obawiają się awaryjności wind. Ta preferencja będzie się zmieniała w przyszłości, natomiast aktualnie najwyższe kondygnacje nie są w Poznaniu wyceniane drożej niż niższe - mówi Paweł Grząbka, członek zarządu CEE Property Group.

Warszawa wyróżnia się znacząco na tle pozostałych miast także pod względem ustalania ceny dla konkretnego lokalu w zależności od całej grupy czynników (poza numerem piętra są to: strona świata, rozkład, bezpośrednie sąsiedztwo itd.). W większości miast Polski cena jest stała niezależnie od lokalu.

- To samo dotyczy opłat za balkony i tarasy, w przypadku których w Warszawie standardowo trzeba zapłacić od jednej piątej do jednej trzeciej wartości metra lokalu. W Poznaniu tarasy i balkony są gratis, np. można było kupić małe kawalerki z tarasem wielkości lokalu albo bardzo ciekawe mieszkania dwupokojowe z dwudziestometrowymi balkonami - podkreśla Paweł Grząbka.


Najdroższa trójka

W Warszawie średnia cena za mkw. wyniosła w lutym prawie 8 tysięcy złotych. Do cen stołecznych zbliżają się wrocławskie: 7531 zł za mkw. i krakowskie: 7189 zł (patrz ramka). W pozostałych dużych miastach jest spokojniej. W Trójmieście cena za jeden mkw. wynosi 6400 zł, w Poznaniu - nieco ponad 5 tys. zł, a w Łodzi - 4800 zł.

- Trzy najdroższe obecnie miasta to Warszawa, Wrocław i Kraków. Rynek w stolicy jest silnie wyprzedany. Wprawdzie 22 proc. mieszkań ma zostać przekazanych do użytku w tym roku, ale aż jedną czwartą podaży stanowią lokale z terminem realizacji określonym na 2009 rok - podkreśla Maciej Dymkowski.

Pośród pozostałych pięciu aglomeracji najbardziej zbliżona jest sytuacja w Trójmieście, gdzie 16 proc. stanowią lokale z terminem oddania w 2007 roku, a 14 proc. mieszkania, które mają być gotowe w 2009 r. W czterech innych miastach udział w rynku ofert o najodleglejszym terminie realizacji nie przekracza 9 procent.

W tym kontekście bardzo ciekawie przedstawia się sytuacja w Poznaniu. Na rynku znajduje się niewiele, bo zaledwie 5 proc. ofert, które właśnie trafiły do sprzedaży i mają odległy termin realizacji. Jednocześnie w stolicy Wielkopolski zaledwie jeden lokal na dziesięć dostępnych zostanie oddany w bieżącym roku - wynika z analizy serwisu www.tabelaofert.pl.


Balkony i garaże

Powierzchnia oferowanych z mieszkaniami loggii, balkonów, tarasów w prawie połowie przypadków nie przekracza 5 mkw. Największe tarasy - zwykle w lokalach na ostatnich kondygnacjach - oraz ogródki przy mieszkaniach parterowych najrzadziej dostępne są w Krakowie (7 proc.), a najczęściej w Trójmieście i Warszawie (po 19 proc.).

- Zwykle powierzchnia przynależna wliczona jest w cenę metra kwadratowego. Firmy decydujące się na wyłączenie tej wartości z ceny najczęściej obliczają wartość balkonów, loggii i tarasów jako procent ceny powierzchni użytkowej. Zwykle jest to od 20 do nawet 50 proc. ceny mkw. mieszkania - informuje Maciej Dymkowski.

Zdecydowanie częściej w cenę metra kwadratowego nie są wliczane garaże i miejsca parkingowe. Zwykle są one obowiązkowe. Za miejsce pod chmurką na parkingu przed budynkiem należy zapłacić od 5 do 10 tys. zł. Garaże i miejsca w parkingu podziemnym są zdecydowanie droższe, ich cena sięga w niektórych inwestycjach 50 tys. zł, choć najczęściej spotykane mieszczą się w granicach od 20 do 30 tys. zł.

http://www.rzeczpospolita.pl/dodatki/ni ... i_a_1.html

[remikane]

Dobry artykuł więc wklejam.



Renting Makes More Financial Sense Than Homeownership

By Jack Hough
April 18, 2007

http://www.smartmoney.com/home/living/i ... story=rent

I HAVE SOMETHING un-American to confess: I rent an apartment, despite having enough money to buy a house. I plan to keep renting for as long as I can. I'm not just holding out for better prices. Renting will make me richer.

I normally write about stocks for SmartMoney.com, but the boss asked me to explain to readers my reason for renting. Here goes: Businesses are great investments while houses are poor ones, so I'd rather rent the latter and own the former.

Stocks vs. Houses: Returns
Shares of businesses return 7% a year over long time periods. I'm subtracting for inflation, gradual price increases for everything from a can of beer to an ear exam. (After-inflation or "real" returns are the only ones that matter. The point of increasing wealth is to increase buying power, not numbers on an account statement.) Shares have been remarkably consistent over the past two centuries in their 7% real returns. In Jeremy Siegel's book, "Stocks for the Long Term," he finds that real returns averaged 7.0% over nearly seven decades ending 1870, then 6.6% through 1925 and then 6.9% through 2004.

The average real return for houses over long time periods might surprise you. It's zero.

Shares return 7% a year after inflation because that's how fast companies tend to increase their profits. Houses have their own version of profits: rents. Tenant-occupied houses generate actual rents while owner-occupied houses generate ones that are implied but no less real: the rents their owners don't have to pay each year. House prices and rents have been closely linked throughout history, with both increasing at the rate of inflation, or about 3%1 a year since 1900. A house, after all, is an ordinary good. It can't think up ways to drive profits like a company's managers can. Absent artificial boosts to demand, house prices will increase at the rate of inflation over long time periods for a real return of zero.

Robert Shiller, a Yale economist and author of "Irrational Exuberance," which predicted the stock price collapse in 2000, has recently turned his eye to house prices2. Between 1890 and 2004 he finds that real house returns would've been zero if not for two brief periods: one immediately following World War II and another since about 2000. (More on them in a moment.) Even if we include these periods houses returned just 0.4% a year, he says.

The average pundit, planner, lender or broker making the case for ownership doesn't look at returns since 1890. Sometimes they reduce the matter to maxims about "building equity" and "paying yourself" instead of "throwing money down the drain." If they do look at returns they focus on recent ones. Those tell a different story.

Between World War II and 2000 house prices3 beat inflation by about two percentage points a year. (Stocks during that time beat inflation by their usual seven percentage points4 a year.) Since 2000 houses have outpaced5 inflation by six percentage points a year. (Stocks have merely matched6 inflation.)

Stocks vs. Houses: Valuations
But while stock returns have come from increased earnings, house returns have come from ballooning valuations, not increased rents. The ratio of share prices to company earnings (the price/earnings ratio) has remained relatively steady. It's about 167 today, close to both its 1940 value of 178 and to its 130-year average of about 15. Not so, the ratio of house prices to rents. In 1940 the median single-family house price was $2,938, according to the U.S. Census9, while the median rent was $27 a month, including utilities. That means the ratio of prices to annual rents was 9. By 2000 the ratio had swelled to 17. In 2005 it hit 2010. We can adjust for the size of dwellings, but it doesn't make much difference. The ratio of single-family house prices to three-bedroom apartments is 19. In SmartMoney.com's home town of Manhattan, where more detailed data is available11, the ratio of condo prices per square foot to apartment rents per square foot is 22.

Two main events have caused house valuations to inflate since World War II. First, the government subsidized housing by relaxing borrowing standards. Prior to the creation of the Federal Housing Authority in 1934 house buyers who borrowed typically put up 40%12 of the purchase price in cash for a five- to 15-year loan. By insuring mortgages, the FHA permitted terms of up to 20 years and down payments of just 20%. It later expanded the repayment periods to 30 years and reduced down payments to 5%. Today down payments for FHA loans are as low as 3%. Aggressive lenders offer loans with no down payments or even negative ones so that house buyers can borrow the full purchase price plus closing costs. Some require little documentation of income, assets or ability to pay.

That means more Americans can win loans for homes, and they can win them for far more expensive (larger) homes than their incomes previously allowed. Two-thirds of American households own homes today, up from 44%13 in 1940, even though the percentage of Americans living alone has tripled during that time. The ratio of house values to incomes14 has risen 260% in just under four decades.

A second event helped boost house demand in recent years. Share prices plunged in 2000. The Federal Reserve, fearing that the decline in stock wealth would cause consumers to stop spending, reduced15 the federal-funds rate, the core interest rate that determines the cost of everything from credit cards to mortgages, to 1% by the summer of 2003 from 6.5% at the start of 2001. Since most of the cost of financing a house over 30 years is interest, monthly house payments shrank and demand for houses soared. In some markets a string of big yearly increases in house prices led to panic buying.

Stocks vs. Houses: Conclusion
For house returns over the next 20 years to match those over the past 20, the government and private lenders would have to "up the ante" by relaxing borrowing standards further. Given the recent attention paid to swelling foreclosures16, that seems unlikely. I suspect real returns will turn negative over most of the next two decades, but that house prices won't necessarily dip. Since 1963 they've done so in only two years17, vs. 18 for stocks. That's because homeowners mostly just stick it out rather than sell during soft markets. But if house prices remain flat, they produce negative real returns due to the creep of inflation. According to calculations made by The Economist in the summer of 2005, house prices would have to stay flat for 12 years with annual inflation at 2.5% for the ratio of prices to rents to fall from its 2005 perch to merely its 1975 to 2000 average.

So to sum up why I rent: Shares right now cost 16 times earnings and over long time periods return 7% a year after inflation. Houses right now cost 19 times their "earnings" and over long time periods return zero after inflation. And they look likely to return less than that for a while.

On the following page18 I've tried to anticipate and address questions and objections.

Questions/Objections

"You can't live in your stocks" or "Renters throw money down the drain."

Rent is the cost of owning shares with money you would otherwise spend on a house. Houses have ownership costs, too: taxes, insurance and maintenance. Rent costs about 5% of house prices each year if we apply the price/rent ratio of 19. House incidentals often cost around 2%. If you have $300,000 and a choice between spending it on a house or shares, you'll pay $6,000 a year in incidentals if you buy the house or about $15,000 a year ($1,250 a month) in rent if you buy the shares. But the shares will return $21,000 a year after inflation while the house will return zero. (My numbers work out even better than these. I pay a smidgen less than $1,250 a month for rent, while house prices in my neighborhood are far higher than $300,000.)

Note that houses and shares have transaction costs, too. Home buyers pay around 1% in closing costs when they buy and 6% in broker commissions when they sell. Share buyers pay $10 trading commissions, which are negligible for buy-and-hold investors.

"House buyers get tax breaks."

So do share buyers, but both are a bad deal. The interest on loans for houses (mortgages) and shares (margin balances) is tax-deductible. But the rates are almost always too high. A big house loan presently costs 6.1% interest while a big stock loan costs about 9%. For the returns, we can forget about inflation because it helps debtors while hurting investors, making it a wash for those who borrow to invest. Still, nominal returns of 3% for houses and 10% for stocks aren't high enough to justify those rates. The tax breaks aren't really breaks at all. Moreover, a majority of homeowners don't claim them. Their incomes are low enough to make the standard deduction a better deal.

"What about the pride of home ownership?"

It's not for me. I define ownership as no longer having to pay for something and being able to do as I please with it. I own my coffee maker. House owners must pay taxes each year even when their mortgage payments are done. In certain markets they can't even make changes to the houses they've paid for without seeking the approval of others. Personally, I feel the pride of ownership for shares of businesses, and I'm proud to occupy a nice place while leaving the burden of poor returns and maintenance to someone else.

"You seem to knock government housing subsidies, but they've helped many Americans afford homes."

My inner socialist agrees. My other inner socialist worries that the government has effectively raised prices to the point where the middle class can't afford houses, or buries itself in debt to own them. My inner capitalist is too busy watching shares to care about house prices. My inner conspiracy theorist notes that while politicians tout the social benefits of homeownership none mentions its tax benefits to the government. I pay no taxes on the overall value of my stock portfolio, just on my cashed-in gains and collected dividends. But Americans pay taxes on the full $11 trillion worth of housing they own plus the $10 trillion worth of it they're still paying off.

"Houses are bigger than apartments."

True, and both can be rented. A third of renters live in single-family houses. I prefer an apartment for now. I like not having to fill it with stuff. I like using a fifth of the energy of the average American. I like being 20 minutes from work and (this is unique to New Yorkers) not having owned a car in 10 years. I like not stressing over whether to get the marble countertops or the imported tiles or the 52-inch flat screen. I'm not especially frugal; I spend a teacher's salary each year on restaurants and travel. But I guess I'm too busy or lazy right now to bother with a big house and its innards.

"Are you saying I should sell my big house and rent an apartment instead?"

No, unless you have more space than you need and moving wouldn't be disruptive to your family, and you want to cash in on recent housing gains, make more money over the next couple of decades, use less energy while simplifying your life, and you don't mind seeming odd to friends. In which case, yes. But really, I'm not trying to win anyone over. Strong demand for houses keeps my rent cheap.

"Renting is for poor people."

True. But it's for rich people, too. The average renter makes about $34,000 a year, but while the percentage of renters declines after incomes exceed $20,000 and rents exceed $600 a month, it jumps again once incomes top $150,000 and rents top $1,200 a month. In other words, poor people rent modest apartments for lack of choice. Middle-income people buy houses. High-income people, presumably with a dose of financial savvy, often rent nice apartments instead of buying.

"You say houses return zero. But I've made a fortune on my house in recent years."

I'm referring to inflation-adjusted returns over long time periods, absent external boosts to demand. You're referring to gross returns over a short time period that combined lax borrowing standards and ultra-low interest rates. Over the next 20 years I believe houses will return zero or slightly less after inflation and that stocks will return 7%.

"So you're never going to buy a house? What about raising a family?"

I might buy one eventually, but the longer I can put it off the more I'll get out of the shares I'll have to sell to afford it. I'm 34 now with a fiancée and a fish. I'm going to try to rent for at least 10 more years. If I have kids I'll probably move into a big apartment or a house once they reach running-around age. I'll rent, most likely.

[HappyBull]

second event helped boost house demand in recent years. Share prices plunged in 2000. The Federal Reserve, fearing that the decline in stock wealth would cause consumers to stop spending, reduced15 the federal-funds rate, the core interest rate that determines the cost of everything from credit cards to mortgages, to 1% by the summer of 2003 from 6.5% at the start of 2001. Since most of the cost of financing a house over 30 years is interest, monthly house payments shrank and demand for houses soared. In some markets a string of big yearly increases in house prices led to panic

[HappyBull]

[HappyBull]

[bankruptcy_a]

Heh , teraz już wiemy co było za 4 lata. Uwielbiam powroty do takich dyskusji. Sytuacja wydaje się polepszać na dłuższy okres. Brawo