Skoro szef Bundesbanku widzi oznaki kryzysu ...

[Coachman]

to nie zaklinajmy że jest inaczej.


Szef Bundesbanku widzi oznaki kryzysu bankowego
Financial Times, 03.09.2007

Zdaniem Axela Webera, prezydenta Bundesbanku, zamieszanie na rynkach finansowych ma wszelkie charakterystyczne elementy klasycznego kryzysu bankowego, mającego jednak miejsce poza sektorem bankowym.

- To co aktualnie przechodzi rynek, znamy z wszystkich kryzysów bankowych - stwierdził w weekend jeden z najbardziej wpływowych członków rady zarządu Europejskiego Banku Centralnego.

Jego komentarz to pierwsza wzmianka ze strony czołowego bankiera mówiąca o możliwości przechodzenia przez niebankowy system finansowy kryzysu w stylu bankowym.

Niektórzy z zarządców amerykańskiej Rezerwy Federalnej również prywatnie porównywali teraźniejsze problemy na rynkach kredytowych i bankowe kryzysy mające miejsce w dziewiętnastym wieku, kiedy to osoby oszczędzające w bankach, traciły do nich zaufanie i domagały się zwrotu pieniędzy, tworząc masowo problemy z płynnością dla instytucji inwestujących ich pieniądze w długoterminowe aktywa.

W wyniku tych wydarzeń powstał Bank Rezerw Federalnych, oraz inne banki centralne jako pożyczkodawcy ostatniej nadziei dla całego systemu bankowego.

Narzędzia pozwalające na rozwiązywanie problemów z płynnością, którymi dysponują centralne banki, są skuteczne jedynie w obszarze tradycyjnego sektora bankowego.

Analiza Webera podkreśla dylemat, przed jakim stoją banki centralne nie mogące przekazać środków bezpośrednio do niebankowego sektora finansowego, co może zmusić je do rozluźnienia polityki monetarnej. EBC ma w czwartek ustalić swoją główną stopę oprocentowania. Bank Rezerw Federalnych ma zrobić to samo w nadchodzącym tygodniu.

Podczas sympozjum zorganizowanego przez Bank Rezerw Federalnych w Jackson Hole (stan Wyoming), Weber powiedział zebranym przedstawicielom banków centralnych i ekonomistom, że jedyną różnicą pomiędzy klasycznym kryzysem bankowym a aktualnymi problemami na rynku jest to, że większość najbardziej dotkniętych nimi instytucji to jedynie pośrednicy i strukturyzowane organizacje inwestycyjne zdobywające środki na komercyjnym rynku obligacji, a nie banki z zarządami.

Takie podmioty cierpią na wrodzoną wrażliwość na nagłą utratę zaufania inwestorów, ponieważ "istnieje niedopasowanie dojrzałościowe" ze strony instytucji finansowych inwestujących w długoterminowe aktywa oparte na hipotekach lub obligacje oparte na aktywach przy użyciu krótkoterminowych finansów.

Zdaniem Webera, w wielu przypadkach banki sponsorujące ich działanie są zmuszone do wpisania ich ryzykownych aktywów w swoje rozliczenia, powodując zatrzymanie gotówki przez banki, jednocześnie wywierając nacisk na krótkoterminowe rynki finansowe.

Autor: Krishna Guha